H πιο ωραία ψαρόσουπα

Μία φορά και έναν καιρό μαθητής και δάσκαλος ξεκίνησαν στην θάλασσα να φτάσουν, έχοντας μαζί τους τα σύνεργα του ψαρέματος κι αφήνοντας πίσω τους την μικρή τους καλύβα επάνω στο βουνό.
 Σαν έφτασαν στο ακρογιάλι έριξαν τα δολωμένα αγκίστρια τους και περίμεναν με υπομονή να πιάσουν κάποιο ψάρι.
Αυτό δεν το έκαναν για διασκέδαση, αλλά για λόγους επιβίωσης.
 Έπρεπε να φάνε αυτοί και ο μικρότερος αδελφός τους που είχε μείνει στο μικρό καλύβι για να κάνει τις εργασίες που είχε αναλάβει ως υποτακτικός.
 Όπως λοιπόν περίμεναν, ρώτησε ο μαθητής τον δάσκαλο τί είναι υπέρβαση και τί εμπιστοσύνη.
 Τότε συνέβη το εξής: ένα ψάρι που το κυνηγούσε ένα μεγαλύτερο, πήδηξε στην στεριά για να γλυτώσει από τα δόντια του.
Ο Δάσκαλος τότε είπε: «αυτό είναι υπέρβαση».
Ο μαθητής έτρεξε να πιάσει το ψάρι. Τότε ένας γλάρος κατέβηκε και άρπαξε το ψάρι πριν προλάβει να το πάρει ο μαθητής στα χέρια του.
Είχε περάσει αρκετή ώρα από το γεγονός αυτό και δεν είχαν πιάσει τίποτα.
 Ο μαθητής ήταν στενοχωρημένος.
Τότε ο Δάσκαλος μίλησε: « εμπιστοσύνη είναι να γνωρίζεις πως παρά την όποια αποτυχία, μπορεί να βιώσεις πως ο θεός δεν σε ξεχνά και πώς όλα είναι μέσα στο σχέδιο της αγάπης του».
 Όταν επέστρεψαν πίσω στην καλύβα τους, ο υποτακτικός είχε στρώσει το τραπέζι και τους περίμενε με μία ωραία ζεστή ψαρόσουπα.
« Δάσκαλέ μου, πού να σου πω τι περίεργο έγινε όσο έλειπες! Δεν θα το πιστέψεις, αλλά αυτό το ψάρι έπεσε μπροστά στα πόδια μου και μάλιστα σπαρταρούσε ολοζώντανο. Μάλλον θα έπεσε από κάποιον περαστικό γλάρο. Δεν μπορώ να σκεφτώ το πώς αλλιώς μπορεί να έφτασε ως εδώ τούτο το ψάρι, πώς έγινε αυτό το θαύμα!»
 Ο Δάσκαλος τότε χαμογέλασε εξηγώντας πως αυτό το θαύμα είναι αποτέλεσμα προσευχής.
Η ιστορία δεν είναι φανταστική ήμουν και γω εκεί και ήταν ή πιο νόστιμη ψαρόσουπα που έχω Φάει μέχρι τώρα

Ηλίας Παραθύρας