Το παραμύθι της ζούγκλας

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια καμηλοπάρδαλη, ένας ελέφαντας και ένας γάιδαρος, που το χε σκάσει από ένα χωριό της Αφρικής ελεύθερος να ζήσει.

Ήταν που λες αυτοί οι τρεις οι ταραξίες της ζούγκλας.

Η καμηλοπάρδαλη με το μακρύ της λαιμό δίχως να το θέλει σκόνταφτε πάνω στα ψηλά κλαδιά των δέντρων και τρόμαζε τις μαϊμούδες, οι οποίες της έκαναν συνέχεια παρατήρηση.

"βρε τι θα γίνει μαζί σου; τρομάζεις τα μικρά μας σταμάτα να το κάνεις αυτό γιατί θα πάμε στο λιοντάρι τον άρχοντα των ζώων".

Αλλά και ο ελέφαντας χαλούσε τις μυρμηγκοφωλιές και τα λαγούμια των ποντικών που υποχωρούσαν και διαλυόντουσαν κάτω από το βαρύ του βήμα.

"Κανόνισε την πορεία σου" του διαμαρτυρήθηκαν τα μυρμήγκια και οι ποντικοί.

 "Κάθε μέρα τα ίδια, άλλη μια φορά και θα πάμε στον άρχοντα των ζώων και θα ζητήσουμε να σε δικάσει".

Μα και ο καημένος ο γαϊδαράκος που απλά χασμουριότανε τα μεσημέρια χωρίς να το θέλει με την στεντόρεια φωνή του ξύπναγε όλα τα ζώα από τον ύπνο τους.

"Ε! Φτάνει πια θα σας πάμε στο λιοντάρι τον άρχοντα των ζώων να σας δικάσει"

"Λοιπόν τι έκαναν αυτοί οι τρεις;" ακούστηκε η αυστηρή φωνή του λιονταριού, που είχε ανεβεί πάνω σ' ένα ΜΕΓΑΛΟ βράχο όπως συνήθιζε σε τέτοιες σοβαρές δικαστικές περιπτώσεις

"Το και το βασιλιά μας μας ενοχλούν δώσε λύση"

"Εξορία. εξορία" είπε το λιοντάρι. “Αύριο το πρωί να φύγουν από το δάσος”.

Tην άλλη μέρα το πρωί τα τρία ζωάκια μας συναντήθηκαν στο ξέφωτο και τραβήξανε να πάνε μακριά....

Όπως πήγαιναν ο ελέφαντας κάτι μύρισε

"Βρε τι μυρίζει έτσι για δες εσύ καμηλοπάρδαλη που 'χεις μακρύ λαιμό.

 "Φωτιά! Φωτιά!" φώναξε η καμηλοπάρδαλη

"Θα καούν τα ζώα, ο άνεμος την πάει προς το μέρος τους. Να τα ειδοποιούσε κάποιος με δυνατή φωνή”

"Εγώ" προσφέρθηκε ο γάιδαρος που γκαρίζοντας "φωτιααα"

Τον άκουσαν όλα τα ζώα του δάσους μέχρι πέρα ως πέρα. Αλλά η φωτιά όλο και πλησίαζε.

 "Κάτι πρέπει να κάνουμε" είπε ο ελέφαντας

"Το νερό της λίμνης"....μα πριν πριν τελειώσει την πρόταση του ο γάιδαρος, ο ελέφαντας με την μεγάλη του προβοσκίδα ρούφηξε νερό και έριξε στη φωτιά ξανά και ξανά μέχρι που έσβησε...

"Ήρωες, ήρωες" ακούστηκαν οι φωνές των ζώων που είχαν έρθει κοντά τους για να τους ευχαριστήσουν για το ανδραγάθημα τους:

 "Ζήτωωωω" στους ήρωες!.

Τώρα οι εξόριστοι είχαν γίνει ήρωες και αγαπητοί σε όλους.

 "Ελάτε πίσω ελάτε κοντά μας" είπε το λιοντάρι ναι!

Συμφώνησαν όλα τα ζώα και αυτά με την απόφαση του βασιλιά τους, γιατί είχαν πια καταλάβει πως κάθε μεγάλο ελάττωμα κρύβει από πίσω του ένα μεγάλο προτέρημα.

Και πως όλοι έχουν κάτι να δώσουν.

Μέσα από την διαφορετικότητα τους.

Όσο και αν αυτή πολλές φορές μπορεί να μας ενοχλεί.

Ηλίας Παραθύρας