Το λεμόνι και η μπανάνα 

Μία φορά κι έναν καιρό στον πάγκο ενός μανάβη,  τα φρούτα είχαν πιάσει κουβέντα:

« Εγώ είμαι η σπουδαιότερη των φρούτων»,  είπε η μπανάνα. 

«Εγώ είμαι»,  διαφώνησε το πορτοκάλι και όλα με την σειρά τους έκαναν μια δήλωση διεκδικώντας έτσι τον τίτλο του βασιλιά των φρούτων.

 Σαν πήγε να μιλήσει και το λεμόνι,  το κοίταξαν υποτιμητικά και πιο πολύ ή μπανάνα, όπου του απευθύνθηκε με σκληρότητα.

« Το μόνο ωραίο που έχεις, είναι ότι είσαι κίτρινο. Άλλο καλό δεν έχεις ξινό καθώς είσαι, σε όποιον σε δοκιμάσει την αναγούλα φέρνεις.»

« Ναι» συμφώνησαν και τα υπόλοιπα φρούτα, « πως τολμάς να θέλεις να γίνεις βασιλιάς μας; »

Το κρεμμύδι πήρε τότε το λόγο.  Σπάνια μιλούσε το κρεμμύδι, ήταν βαρύς σαν χαρακτήρας γιαυτό και κάνανε σιωπή, τα λόγια του ν' ακούσουν.

«Αύριο προτείνω να βγάλουμε βασιλιά αυτόν που ο κόσμος θα τον ζητήσει πιο πολύ σαν θα ανοίξει το μανάβικο. Συμφωνείτε με την πρόταση μου; » ρώτησε το κρεμμύδι.

«Ναι», συμφώνησαν όλα μαζί.

 Κανείς όμως δεν παρατήρησε κάτω από τα μουστάκια του το πόσο πονηρά κρυφογελούσε το κρεμμύδι.

 Την επόμενη μέρα έπιασε κρύο, εκδηλώθηκε χειμώνας, βήχας, πυρετός και αδιαθεσία απλώθηκε στον κόσμο των ανθρώπων.

 «Βάλτε μου ένα κιλό λεμόνια»

« Και για εμένα άλλο ένα κιλό παρακαλώ»

«Μα τι έγινε και αγοράζετε όλοι λεμόνια;» ρώτησε ο μανάβης.

«Για τη σουπίτσα του μικρού»

« Για τον άντρα μου» απάντησε ή άλλη κυρία «Κρύωσε ο καημένος,  σούπα χωρίς λεμόνι δεν γίνεται, είναι φάρμακο το λεμόνι.»

 Βράδιασε,  ήρθε ή ώρα της ξεκούρασης για τον μανάβη, ή ώρα που τα φρούτα μιλάνε.

« Ε λοιπόν, μας την έφερες! Η συμφωνία δεν ισχύει» διαμαρτυρήθηκε ή μπανάνα.

«Η συμφωνία είναι συμφωνία», είπε αυστηρά το κρεμμύδι, φωνάζοντας.

« Ζήτω  ο νέος μας βασιλιάς!»

« Ζήτω!  Ζήτω!»,  είπαν και τα άλλα φρούτα μην μπορώντας να κάνουν αλλιώς, αφού η συμφωνία είναι συμφωνία.

 Το δίδαγμα της ιστορίας μας είναι απλό. 

Είστε τόσο σπουδαίοι όσο σας το επιτρέπει η κάθε εποχή.

Αυτός που ξέρει τα σημάδια των καιρών, ανεβάζει και κατεβάζει άρχοντες.

 Και κάνει πλάκες χοντρές σε όσους νομίζουν πως είναι καλύτεροι από τους άλλους.

Ηλίας Παραθύρας